Prace konserwatorskie polegały na: podklejeniu odspajających się warstw polichromii wraz z zaprawą, oczyszczenie z kurzu i zabrudzeń powierzchniowych lica oraz odwrocia rzeźby […]

Jest to rzeźba ukazująca zwartą grupę szesnastu osób, kobiet i mężczyzn siedzących i stojących w kilku rzędach. Postaci ubrane są w barwne stroje, dwie z nich mają na szyi kryzę charakterystyczną dla mody europejskiej końca XVI i XVII w. Karnacja ich twarzy jest zróżnicowana od bardzo bladych po jasnoczerwone. Dwie figury w dolnej części kompozycji trzymają w ręku różaniec w formie sznura paciorków. Ułożenie ciała oraz kierunek patrzenia postaci może wskazywać, że rzeźba stanowi część większej, symetrycznej kompozycji. Natomiast zachowane przedstawienie nie posiada obecnie dominanty kompozycyjnej.

Dzieło mogło powstać pod koniec XVI w. lub na początku XVII w. Pierwszym wskazującym na to  elementem jest przedstawienie postaci w kryzach, które jako element ubioru popularne były od połowy XVI do połowy XVII w.  Drugim jest ukazanie różańca bez podziałów na tzw. dziesiątki. Kolejnym  argumentem może być analogia kobiecych fryzur do tych ukazanych w Sądzie ostatecznym z epitafium Jacoba Schmidta powstałym po 1595 r. Powyższe datowanie może sugerować również sposób ukazania postaci, których głowy i dłonie są trochę za duże, co może wskazywać na wpływ sztuki późnośredniowiecznej.

Prace konserwatorskie polegały na: podklejeniu odspajających się warstw polichromii wraz z zaprawą, oczyszczenie z kurzu i zabrudzeń powierzchniowych lica oraz odwrocia rzeźby, dezynfekcji drewna, oczyszczaniu warstwy malarskiej, usunięciu pożółkłego werniksu, uzupełnieniu ubytków drewna i zaprawy, impregnacji drewna, aplikacji werniksu retuszerskiego, uzupełnieniu ubytków warstwy polichromii, scaleniu kolorystycznym, aplikacji werniksu końcowego.