Dominikanie Gdańsk

Bieżące informacje na temat wydarzeń i aktualnego planu tygodnia znajdziesz na profilu duszpasterstwa na  naszym profilu na FB  oraz na naszej stronie internetowej

Jak trafić do duszpasterstwa?

Jedna łódka, jedno czółenko jest bardzo niestabilne na wielkiej fali i może zostać bardzo szybko przewrócone i zatopione. Inaczej dwa złączone ze sobą czółenka – potrafią oprzeć się falom i nie tak łatwo je wywrócić. Nasze duszpasterstwo to tworzenie wspólnoty, po to, aby razem móc oprzeć się falom, po których płyniemy. Chcemy wspierać jeden drugiego, aby się nie wywrócić, nie nabrać wody i nie zatonąć. Razem utrzymamy się na największych falach. Połączone kadłuby mają jeden żagiel, który prowadzi je w jednym i tym samym kierunku. Naszym żaglem niech będzie Żagiel Duszpasterstwa, niech dmie weń wiatr tradycji i doświadczenia Dominikanów – jest to dobry wiatr, który doprowadzi nas szczęśliwie do portu, którym jest Chrystus. Katamaran to także spojrzenie w nas samych – dwa kadłuby: duch i ciało, muszą płynąć przez fale w jednym kierunku. Raz jeden z nich jest atakowany przez fale i musi go wspomóc drugi, a innym razem jest odwrotnie. Tej walki z falami i niebezpiecznymi żywiołami chcemy się uczyć w naszym Dominikańskim Duszpasterstwie Młodzieży „Katamaran”.

W niedzielę spotykamy się na mszy świętej o godz. 19:00.

W środę spotkania biblijne o 18:00, a w czwartki o 18:00, spotkania formacyjne.

W niedziele zapraszamy na katechezy o godz. 18:00.

Spotykamy się w naszej sali duszpasterskiej „Katamaran” (wejście od dziedzińca klasztoru).

Wszystkie spotkania są otwarte – zapraszamy!

Duszpasterzem Katamaranu jest o. Rafał Groński.

Kim jesteśmy?

Jesteśmy częścią Zakonu Dominikańskiego i stanowimy jego świecką gałąź obok braci dominikanów i mniszek dominikańskich. Wspólnie uczestniczymy w misji apostolskiej Zakonu. Nasze funkcjonowanie, zasady życia i cele opieramy na Regule Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego, zatwierdzonej przez Generała Zakonu. Włączenie do Zakonu odbywa się po określonym czasie formacji, poprzez złożenie profesji wg formuły zawartej w naszej Regule. Składając profesję zobowiązujemy się do życia według Reguły Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego przez całe nasze życie. Zobowiązanie to wypełniamy „nie jako niewolnicy, podlegli prawu, lecz jako wolni poddani łasce” (św. Augustyn, Reguła, 8) i jak podają nasze Deklaracje Generalne (rozdz. 9) „wykroczenia przeciwko Regule nie powodują zaciągnięcia winy moralnej”.

Zgodnie z Regułą członkowie Fraterni „Za przykładem św. Dominika, św. Katarzyny Sieneńskiej i tych naszych przodków, którzy swoim życiem uświetnili Zakon i Kościół, wzmocnieni braterską wspólnotą dają szczególne świadectwo swojej wiary, wsłuchują się w potrzeby ludzi swoich czasów i oddają się służbie prawdy. Zwracają oni szczególną uwagę na cele stojące dziś przed działalnością apostolską Kościoła, szczególnie zaangażowani w okazywanie autentycznego miłosierdzia wobec wszystkich form cierpienia, w obronie wolności i szerzenie sprawiedliwości i pokoju” (Reguła, I.5,6) Do istoty powołania dominikańskiego należy również troska o jedność chrześcijan i dialog z niechrześcijanami oraz niewierzącymi. (Reguła II, 12)

Nasza fraternia pw. Matki Bożej Zwycięskiej jest jedną z 26 fraterni należących do Prowincji Polskiej. Do świeckich Zakonu Kaznodziejskiego należą zarówno kobiety, jak i mężczyźni, których życie przebiega wśród świata. Żyjemy w swoich rodzinach i zależnie od naszego stanu jesteśmy małżonkami, ojcami i matkami rodzin lub osobami samotnymi. Zgodnie ze swoimi zdolnościami i zainteresowaniami, kształcimy się i pracujemy w różnych zawodach. Jako osoby świeckie realizujemy naszą apostolską misję i dajemy świadectwo naszej wiary docierając tam, gdzie kapłan dotrzeć nie może.

Podstawową dewizą dominikanów jest Veritas – Prawda, oraz Contemplari et contemplata aliis tradere, co można przetłumaczyć: kontemplować i dzielić się owocami kontemplacji. Bez modlitwy, osobistej i wspólnotowej, głoszenie byłoby niemożliwe. Duchowość dominikańska opiera się na czterech filarach: modlitwa, studium, braterstwo i głoszenie. Świeccy dominikanie, tak jak cały Zakon Kaznodziejski, otaczają szczególną czcią Matkę Bożą, która jest główną Opiekunką i Patronką Zakonu.

Więcej na stronie:
https://swieccy.dominikanie.pl/

Z historii naszej Fraterni

Gdańska Fraternia Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego z pewnością ma długą historię. Istnieją średniowieczne świadectwa zamieszkiwania w pobliżu klasztoru tercjarek dominikańskich. Niestety, nie zachowały się źródła dotyczące życia świeckiej wspólnoty dominikańskiej z okresu przed II wojną światową, ale można przypuszczać, że pomimo kasaty klasztoru dominikanów w 1834 roku, wspólnota tercjarska przetrwała w Gdańsku znacznie dłużej. W okresie powojennym wiemy, że wśród Polaków, którzy osiedlili się w Gdańsku, byli przedwojenni tercjarze z Kresów, którzy od połowy 1945 roku zgłaszali się dominikanów zamieszkujących już plebanię przy kościele św. Mikołaja Z zapisu w kronice wiadomo, że w połowie lat siedemdziesiątych fraternia liczyła około 40 członków, a w 1987 r. dwukrotnie więcej. Siostry i bracia, w miarę potrzeb i zdrowotnych możliwości, przez cały rok uczestniczyli w życiu dominikańskiej parafii. Wraz z upływem czasu część członków wspólnoty wyjechała z Gdańska. W roku 1995 fraternia liczyła 58 osób, w tym 32 osoby w wieku powyżej 75 lat, natomiast pozostałe 26 to osoby niewiele młodsze.

W historii gdańskiej fraterni zapisali się: długoletni duszpasterz o. Florian Szczygieł OP, (aktualnie pracuje w Szczecinie), śp. s. Wanda Makurat – zasłużona dla Polonii Gdańskiej, przez kilka kadencji sprawująca funkcję przełożonej oraz długoletnia mistrzyni oraz przełożona s. Czesława Romatowska, wspierająca swoją obecnością i pomocą starsze i chore siostry w ich domach. Od roku 2003 przez kilka kadencji formację prowadziła śp. s. Alicja Zdzisława Besala. Wielkim zaangażowanie w życie fraterni, duchem modlitwy i hojności wyróżniła się s. Eugenia Regina Śnieżko, długoletnia mistrzyni nowicjatu, wciąż aktywnie uczestnicząca w życiu fraterni. Stan liczebny fraterni w 2003 roku składał się z 40 osób, w tym 4 osoby w nowicjacie. Duchowymi opiekunami naszej fraterni w latach 2003-2016 kolejno byli: o. Jacek Krzysztofowicz OP, o. Jakub Kraska OP, o. Przemysław Dymowski OP, o. Michał Mitka OP, o. Tomasz Golonka OP, o. Cezary Jenta OP, o. Norbert Lis OP, o. Hieronim Kaczmarek OP, i aktualny asystent o. Aleksander Koza OP.

Teraźniejszość

Obecnie fraternię tworzy 26 profesów wieczystych, 9 profesów czasowych i 3 nowicjuszy, a 4 postulantów przygotowuje się do obłóczyn. Członkowie fraterni i osoby w formacji należą do różnych parafii trójmiejskich, a także przyjeżdżają z dalszych okolic, w tym z Koszalina. Spotkania fraterni odbywają się 3 razy w miesiącu, zgodnie z zaplanowanym na cały rok harmonogramem; jest to jedna sobota, jeden wtorek i jedna środa w miesiącu. Każde ze spotkań ma nieco inny charakter.

W soboty spotykamy się na wspólnej modlitwie. Rozpoczynamy od jutrzni, następnie uczestniczymy w mszy św. odprawianej przez naszego asystenta i dalej pozostajemy na półgodzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu. Po modlitwach jest czas na rozmowy przy wspólnym stole, wymianę myśli, dyskusję, bycie ze sobą w duchu braterstwa i przyjaźni (poza okresem pandemii).
Jeden wtorek w miesiącu przeznaczony jest na wspólne rozważanie Słowa Bożego. W ramach lectio divina pochylamy się nad tekstem ewangelii przeznaczonym na najbliższą niedzielę. Potem udajemy się na wspólne nieszpory i mszę św.

Środy to czas na wspólną tematyczną formację. Aktualnie, przeznaczamy te środowe spotkania na przygotowanie do jubileuszu 800 rocznicy przybycia dominikanów do Polski. Jubileusz 800-lecia rozpocznie się 1 listopada 2021, w rocznicę oficjalnego przybycia braci dominikanów do Krakowa, a zakończy się 7 listopada 2022, w święto Wszystkich Świętych naszego Zakonu.

Zgodnie z poleceniem ojca prowincjała Pawła Kozackiego OP, wszyscy świeccy Zakonu Kaznodziejskiego Polskiej Prowincji, przeżywają kolejno „rok wspólnoty”, „rok modlitwy”, aktualnie trwa „rok studium”, a następnie wspólnie z Braćmi Kaznodziejami będziemy przeżywać jubileuszowy „rok kaznodziejstwa”. (Przygotowanie do jubileuszu Braci Kaznodziejów nawiązuje do testamentu Św. Jacka i przebiega jako: „rok pokory”, „rok miłości”, aktualnie „rok ubóstwa”, a następnie wspólny „rok kaznodziejstwa”). Podczas kolejnych środowych spotkań rozważamy tematy zaplanowane na poszczególne miesiące.

Raz do roku nasza fraternia uczestniczy w rekolekcjach wspólnotowych.
Spotkania w mniejszym gronie odbywają się w ramach formacji postulantów, nowicjuszy oraz profesów czasowych.

Kontakt do gdańskiej fraterni:
[email protected]

Duszpasterstwo daje poczucie wspólnoty, w której możemy przebywać dzięki wspólnej Eucharystii, adoracji Najświętszego Sakramentu, modlitwie różańcowej i spotkaniom dyskusyjnym.

Patronem duszpasterstwa jest św. Antoni Padewski.

To o nas Ojciec Święty Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Familiaris Consortio w 1981 roku pisał:

Razem z Synodem wzywam gorąco pasterzy i całą wspólnotę wiernych do okazania pomocy rozwiedzionym, do podejmowania z troskliwą miłością starań o to, by nie czuli się oni odłączeni od Kościoła, skoro mogą – owszem jako ochrzczeni powinni – uczestniczyć w jego życiu. Niech będą zachęcani do słuchania słowa Bożego, do uczęszczania na Mszę Świętą, do wytrwania w modlitwie, do pomnażania dzieł miłości oraz inicjatyw wspólnoty na rzecz sprawiedliwości, do wychowywania dzieci w wierze chrześcijańskiej, do pielęgnowania ducha i czynów pokutnych, ażeby w ten sposób z dnia na dzień wypraszali sobie u Boga łaskę. Niech Kościół modli się za nich, niech im dodaje odwagi, niech okaże się miłosierną matką, podtrzymującą ich w wierze i nadziei.

To właśnie te słowa dały nam odwagę, aby prosić Ojców Dominikanów o miejsce dla nas. Wielu z nas całymi latami szukało takiej wspólnoty. Czując się często „gorszymi katolikami”, tym bardziej tęskniliśmy do „miłosiernej matki” – Kościoła.

Spotykamy się od 1999 roku.  W centrum tych spotkań stawiamy Eucharystię i adorację. Jest też czas na rozważanie aktualnych czytań i rozmowy o tym co ważne, niezrozumiałe, czasem bolesne.

Do tradycji, oprócz tych spotkań, weszły już rekolekcje adwentowe oraz wspólne powielkanocne wyjazdy. Do tej pory byliśmy na dniach skupienia w Matemblewie i Orlinkach, na pielgrzymkach do Łagiewnik i Gidel k/Częstochowy oraz na Rekolekcjach w Swarzewie i spotkaniach w naszych domach.

Naszymi duszpasterzami byli kolejno o. Mirosław Ostrowski OP, o. Krzysztof Popławski OP, a od wielu już lat jest nim o. Przemysław Herman OP. Z ich pomocą, i pomocą łaski Bożej, szukamy dróg do Pana, staramy się podtrzymywać się nawzajem w wierze.

Ks. Mirosław Paciuszkiewicz, wieloletni duszpasterz osób żyjących w niesakramentalnych związkach i autor wielu książek poświęconych tej tematyce, uważa, że takie duszpasterstwo jak nasze tak naprawdę „powinno służyć utrwalaniu zdrowego modelu rodziny. W przeciwnym razie będzie pomyłką i szkodliwą apoteozą tego, co wśród ludzi ochrzczonych i wierzących nie powinno być normą”. Mamy nadzieję taką wspólnotę tworzyć.

Program spotkań

Spotykamy się w wybrane piątki, najczęściej pierwsze piątki miesiąca o godz. 20.00.

Po mszy św. zapraszamy na spotkanie do Zielonej Sali.

Daty mszy św. (2021/2022):
1 października
12 listopada
7 stycznia
4 lutego
4 marca
1 kwietnia
6 maja
3 czerwca

Od 28 listopada do 1 grudnia odbędą się rekolekcje dla par niesakramentalnych i osób rozwiedzionych.
Dodatkowe spotkanie z rekolekcjonistą odbędzie się 1 grudnia po mszy św. w Zielonej Sali.

>Msza św. w Kaplicy św. Jacka. Osoby nie mogące przyjmować Komunii św. na sposób sakramentalny otrzymują indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem na znak Komunii duchowej.

W lipcu i sierpniu nie spotykamy się – przerwa wakacyjna.

Polecamy lekturę: Mirosław Paciuszkiewicz SJ, Tęsknota i Głód, Warszawa 1993

Jak trafić do domku duszpasterskiego?

Można dojść przez furtkę od ul. Pańskiej (kliknij mapkę).

Spotkania Małżeńskie (popularnie zwane Dialogami Małżeńskimi) są ruchem rekolekcyjnym mającym na celu pogłębianie więzi małżeńskiej, pomoc w lepszym i głębszym zrozumieniu się męża i żony oraz pełniejsze doświadczenie sakramentalnego wymiaru ich związku.

W naszym klasztorze odbywają się spotkania Małej Grupy – są to spotkania przeznaczone są dla małżeństw, które uczestniczyły w weekendzie Spotkań Małżeńskich i chcą pogłębić swoje doświadczenie dialogu małżeńskiego.

„Spotkania Małżeńskie” organizują weekendowe rekolekcje dla małżeństw oraz weekendowe rekolekcje dla narzeczonych (kurs przedmałżeński). Więcej informacji, terminy i zapisy na stronie www.spotkaniagdynia.pl

Terminy spotkań Małej Grupy w roku 2021/2022:

2 października 2022
6 listopada 2022
4 grudnia 2022

Terminy następnego roku będą ogłoszone w grudniu.

Spotkania odbywają się w niedziele o godzinie 17:00 w Zielonej Sali (II piętro) domku duszpasterskiego. Dojść do niego można przez furtkę od ul. Pańskiej (kliknij mapkę).

Jak trafić do domku duszpasterskiego?

Można dojść przez furtkę od ul. Pańskiej (kliknij mapkę).

Jesteśmy grupą medytujących wspólnie chrześcijan, praktykujących zgodnie z tradycją Kościoła cichą modlitwę serca, w której uczymy się – w głębokim i skupionym milczeniu – odkrywać obecność Pana Boga w nas.

Praktyka tej modlitwy „pomaga człowiekowi dostrzegać Bożą obecność we wszystkim, co go otacza, i czuć się kochanym przez Boga mimo jego słabości. Choć jest odmawiana w duszy, w tajemniczy sposób promieniuje na cała wspólnotę. Według Ojców ta „mała modlitwa” jest wielkim skarbem i jednoczy wszystkich modlących się przed obliczem Chrystusa.” /Jan Paweł II, Przemówienie na audiencji generalnej 3 XI 1996 r./

Nasza praktyka medytacji

Kiedy medytujesz, bądź jak góra
Nieruchomo osadzona w ciszy.
Jej myśli zakorzenione są w wieczności.
Nie rób niczego, siedź, bądź,
A poznasz owoce płynące z modlitwy.

Kiedy medytujesz, bądź jak kwiat,
Zawsze skierowany ku słońcu.
Jego łodyga jak kręgosłup, zawsze jest prosta.
Bądź otwarty, gotowy przyjąć wszystko bez lęku,
A nie zabraknie Ci światła w drodze.

Kiedy medytujesz, bądź jak ocean.
W swej głębi zawsze nieporuszony.
Jego fale przypływają i odpływają.
Bądź spokojny w swym wnętrzu,
A złe myśli same odejdą

Kiedy medytujesz, pamiętaj o oddechu,
Dzięki niemu człowiek stał się istotą żyjącą,
Oddech od Boga pochodzi i do Boga wraca.
Zjednocz słowo modlitwy ze strumieniem życia,
A nic od Dawcy życia cię nie rozłączy.

Kiedy medytujesz, bądź jak ptak,
Śpiewający bez wytchnienia przed obliczem Stwórcy.
Jego pieśń wznosi się, jak dym kadzidła.
Niech i twoja modlitwa będzie jak gruchanie gołębia,
A nie poddasz się nigdy zniechęceniu.

/O. Jan Bereza, fragment Medytacja z Ojcem Serafinem /

Szczegółowy opis

Medytacja jest formą modlitwy indywidualnej, niedyskursywnej. Istotą wspólnej praktyki jest bycie w drodze z innymi. Pomaga nam w tym nasz rytuał, który wypracowaliśmy w trakcie wspólnych spotkań inspirując się regułą praktyki w Chrześcijańskim Ośrodku Medytacji w Lubiniu.

Medytacja odbywa się w prezbiterium Kościoła. Każdy z uczestników przed medytacją zdejmuje obuwie i staje przy wybranej przez siebie macie z poduszką lub krzesełkiem. Po wybraniu miejsca stoimy przed swoją matą i czekamy na uderzenie drewnianych „klapek”, aby się pokłonić, po czym siadamy na macie.

Cały cykl medytacyjny składa się z dwóch rund medytacji na siedząco, które trwają po 20 minut, oraz dzielącej je medytacji w ruchu.

Przed pierwszą rundą medytacji siedzącej, kapłan – nasz opiekun duchowy, rozbudza nasze serca do modlitwy krótkim wprowadzeniem, po nim następuje uderzenie w gong, co oznacza rozpoczęcie medytacji.

Medytacja w ruchu. O rozpoczęciu medytacji w ruchu informuje nas podwójne uderzenie w gong. Przechodząc do medytacji w ruchu z delikatnością wstajemy, po czym kłaniamy się i ustawiamy wokół mat w równych odstępach. Na dźwięk klapek bardzo powoli idziemy (step by step). W czasie trwania medytacji w ruchu utrzymujemy tą samą dyscyplinę i koncentrację, co w czasie siedzenia. Gdy usłyszymy dźwięk klapki szybszym krokiem wracamy na miejsce – stając przy swojej macie po usłyszeniu klapki kłaniamy się i siadamy.

Na zakończenie medytacji siedząc wypowiadamy szeptem Ojcze nasz i kłaniamy się na stojąco.

Sposób medytacji dla początkujących

Usiądź wygodnie, wyprostuj kręgosłup, przez cały czas medytacji siedź nieruchomo, jak to tylko możliwe. Bądź zrelaksowany, ale uważny. Oddychaj naturalnie, spokojnie, oczy możesz mieć półprzymknięte.

Powtarzaj w myśli proste modlitewne wezwanie. Opierając się na najstarszej chrześcijańskiej tradycji Modlitwy Jezusowej, w naszej grupie jako wezwanie proponujemy słowa: „Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem”.

Słowo modlitewne ma za zadanie uspokoić tok twoich myśli, ponieważ problemem jest najczęściej twój własny umysł, który bardzo rzadko przebywa w chwili obecnej. Wypowiadając wezwanie porzucaj wszystko, aby doświadczyć prostoty, która jest wolnością od siebie, od własnych myśli i pragnień.

Modlitewne wezwanie powtarzaj w myśli szczególnie wtedy, gdy jakieś myśli lub obrazy będą narastać. Możesz powtarzać wezwanie w rytm swojego oddechu – wdech jako przyjmowania obecności i miłości Bożej, wydech jako oddawanie tego wszystkiego co ludzkie Bogu. Na wdechu wypowiedz słowa: „Panie Jezus Chryste, Synu Boży” a na wydechu: „zmiłuj się nade mną, grzesznikiem”. Jednak nie koncentruj się na rytmie, pozwól, aby rozwinął się naturalnie. Po prostu powtarzaj modlitewne słowo z wiarą i ufnością.

Kontakt z nami

Do wspólnej medytacji zapraszamy w każdą środę o godz. 19:45 w kościele św. Mikołaja w Gdańsku. Kościół zamykany jest po Mszy św. o godz. 19:00. Trzeba być trochę przed godz. 19:30 i wejść przez kościół do prezbiterium lub przez furtkę od ul. Pańskiej i kierować się wzdłuż parkanu aż do domku duszpasterskiego. Następnie przez domek należy wejść do prezbiterium. Osoby, które przyjdą później niestety nie dostaną się do środka.

Jeżeli chcesz dołączyć do grupy lub masz jakieś pytania skontaktuj się z koordynatorem spotkań, Karoliną Siodmiak – najlepiej telefonicznie, 505-109-966, we wtorek i czwartek w godz. 20-21 lub ewentualnie mailowo: [email protected]

Opiekę duszpasterską nad grupą medytacyjną sprawuje o. Jacek Truszczyński OP.

Nasza Grupa należy do Lubińskiej Wspólnoty Grup Medytacji Chrześcijańskiej.

Wprowadzenie w praktykę medytacji.

Jak trafić do domku duszpasterskiego? Kliknij mapkę!

Uwaga!

Ostatnie spotkanie przed wakacjami odbędzie się 7 lipca. Po przerwie wakacyjnej wrócimy do wspólnej medytacji od 1 września.

Lektury

Podstawowe

1. Maksymilian Nawara OSB, Oddychać Imieniem – o medytacji chrześcijańskiej, Wydawnictwo W Drodze, Poznań 2017

2. Maksymilian Nawara OSB, Dariusz Hybel, Medytacja. Droga Miłującej Obecności, Opactwo Benedyktynów, Lubiń 2019

3. Szymon Hiżycki OSB, Modlitwa Jezusowa – bardzo krótkie wprowadzenie, Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, Kraków 2016

Inne

4. Anonim, Obłok niewiedzy, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2001.

5. Franz Jalicas SJ, Rekolekcje kontemplatywne, Wydawnictwo WAM.

6. Jan M. Bereza OSB, Medytacja z Ojcem Serafinem, Wydawnictwo W drodze.

7. Thomas Keating, Otwarty umysł, otwarte serce, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2004.

8. Wilfrid Stinissen OCD i Mnich Prawosławny, Imię Jezus jest w tobie. O modlitwie nieustannej,  Wydawnictwo W drodze, Poznań 2002.

9. Opowieści pielgrzyma, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2005

Trochę historii

Tradycja ustanowienie Bractwa Różańcowego przypisuje św. Dominikowi. Miał on z natchnienia Matki Bożej stworzyć zarówno nabożeństwo różańcowe, jak i założyć pierwsze Bractwo, które początkowo nazywane było Braterstwem Maryi, Bractwem Zwiastowania Matki Bolesnej lub też Bractwem Zwiastowania Matki Bolesnej i św. Dominika. Pewnym i udokumentowanym momentem początku Bractw Różańcowych jest jednak dopiero wiek XV i osoba bł. Alaina de la Roche, apostoła modlitwy różańcowej, który w 1470 roku, w Dounai, założył pierwsze Bractwo. O Bractwie tym, oprócz daty powstania, nie mamy żadnych wiadomości. Lepszą podstawę źródłową posiada pierwsze Bractwo Różańcowe, które powstało w Kolonii w święto Narodzenia Najświętszej Marii Panny, 8 września 1475 roku.

Najstarsze wspólnoty w Polsce powstały bardzo niedługo potem: we Wrocławiu – w 1481 r., w Krakowie – 1484 r., w warszawskim konwencie św. Jacka – 1604 r., w Gidlach – 1616 r. i w Poznaniu – 1630 r. Od początku opiekę nad Bractwami sprawowali dominikanie. Także prawo do ich zakładania posiadał wyłącznie generał dominikanów lub zakonnicy przez niego delegowani. Do 1589 roku Bractwa istniały tylko przy konwentach Zakonu Kaznodziejskiego. Dopiero później – po spełnieniu odpowiednich warunków – Bractwa mogły powstawać także przy parafiach diecezjalnych.

«Zastanawia mnie to – zwierzył się w jednej ze swoich homilii ks. Jan Twardowski – że św. Dominik wprowadził modlitwę różańcową jako narzędzie walki z albigensami, a więc z błędami ludzkiego rozumu. Błędom ludzkiego rozumu przeciwstawił nie modlitwę intelektualną, ale modlitwę wyobraźni i serca – bo różaniec budzi wyobraźnię i serce. Wyobraźnię budzi wtedy, gdy zapowiadamy tajemnice i oglądamy je, jakbyśmy oglądali Ewangelię świętą z obrazkami. Serce budzi wtedy, gdy stale, cierpliwie i serdecznie pozdrawiamy Matkę Bożą. Nigdy się z Nią nie żegnamy, tylko zawsze pozdrawiamy, nawet wtedy, gdy idzie do nieba, mówimy: Zdrowaś, Maryjo».

Osoby, które przez modlitwę różańcową wspierają apostolską działalność dominikanów, mają udział we wszystkich dobrach duchowych Zakonu i wszystkich Bractw Różańcowych na całym świecie. Za zmarłych członków Bractwa każdy klasztor dominikański na całym świecie odprawia w dniu 5 września Mszę św., a wszyscy dominikanie raz w tygodniu odmawiają Różaniec i codziennie – psalm 130.

Jak stać się członkiem Bractwa?

Do wspólnoty Bractwa Różańcowego należą osoby, które podjęły decyzję odmawiania w ciągu tygodnia dowolnie wybranych piętnastu tajemnic różańcowych. Istotną sprawą jest modlitwa za wszystkie Bractwa Różańcowe na całym świecie i za Zakon Dominikański. Można się także modlić we wszystkich innych intencjach Kościoła, intencjach osobistych, a także intencjach innych wspólnot różańcowych, na przykład Żywego Różańca. Czas i miejsce nie mają znaczenia. Decyzja o przystąpieniu do wspólnoty modlitewnej odnotowana zostaje w Księdze Bractwa.

Wszystkich pragnących wstąpić do Bractwa Różańcowego działającego przy naszym kościele i wspierać swoją modlitwą apostolską działalność gdańskich dominikanów zapraszamy na Mszę św. odprawianą w bazylice w każdą pierwszą sobotę miesiąca o godz. 12:00. Po Mszy św. spotkanie członków Bractwa.

„Różaniec nie jest bowiem, wbrew dość powszechnej opinii, modlitwą bezmyślną. Powtarzanie ustami świętych słów „zdrowasiek” i „ojczenaszów” spełnia w nim bowiem podobną rolę jak mantra w buddyzmie – uspokaja, wycisza, nadaje ludzkim myślom modlitewny rytm, wewnętrzną melodię, na kanwie której można snuć głębsze rozważania o życiu Jezusa. Nic więc dziwnego, że przed wiekami był bardzo popularny zwłaszcza wśród osób, które musiały wykonywać pracę fizyczną. Dziś jest przez kaznodziejów szczególnie polecany tym, którzy tracą czas w środkach komunikacji miejskiej, w kolejkach, stojąc w korkach. Różaniec – prawidłowo odmawiany – wbrew pozorom nie absorbuje bowiem i nie męczy. Pozwala duchem odpłynąć w zupełnie inny wymiar, nie ruszając się z wagonu zatłoczonej „osiemnastki”. Trzeba tylko uniknąć błędu, który popełnia wielu modlitewnych nuworyszy – odmawiając różaniec, nie powinniśmy koncentrować się na słowach modlitw, one mają być tylko rakietą nośną, która wyniesie nas na orbitę duchowych rozważań. Aby nie tracić czasu na wymyślanie sobie tematów, Kościół proponuje je, dzieląc różaniec na tajemnice. (…) Spokojne odmówienie dziesiątki różańca (choć praktyka uczy, że aby wejść w rytm, trzeba ich odmówić pewnie ze trzy) zajmuje nie więcej niż trzy minuty. Różaniec można przerwać po każdej tajemnicy, jest więc modlitwą doskonale elastyczną.(…)” – Szymon Hołownia, Kościół dla średnio zaawansowanych.

Więcej o Bractwach Różańcowych i ich historii na stronie internetowej o Różańcu.

Dominikańskie Duszpasterstwo Postakademickie to propozycja dla osób, które pragną dzielić się wiarą, poglądami, talentami, zainteresowaniami i po prostu swoją obecnością z innymi. Nasza działalność oparta jest na spotkaniach formacyjnych, które odbywają się w poniedziałki lub czwartki wieczorem. W tym roku podjęliśmy się wspólnego rozważania ewangelii w formie Lectio Divina oraz dwóch cyklów spotkań tematycznych – o duchowości dominikańskiej i wierze na podstawie pism Ojców Kościoła. Oprócz nich możliwe jest zaangażowanie w ramach grup funkcyjnych:

Grupa św. Dominika – organizuje różne przestrzenie integracji, spotkań, spędzania wolnego czasu,

Grupa św. Mikołaja – dzięki swojej działalności wypełnia charyzmat parafii św. Mikołaja – niesienie pomocy innym, angażuje duszpasterstwo w szereg inicjatyw charytatywnych, np. Jarmark św. Mikołaja,

Grupa św. Tomasza – organizuje cykliczne wykłady w ramach Dominikańskiej Szkoły Wiary, podczas których podejmowane są zagadnienia dotyczące wiary, filozofii, teologii, etyki, życia społecznego,

Grupa św. Katarzyny – dba o liturgię, w której uczestniczy duszpasterstwo oraz proponuje rożne formy modlitwy wspólnotowej.

Do grup i na spotkania formacyjne można dołączyć w dowolnym, wybranym przez siebie momencie.

Spotkania dedykowane są osobom, które ukończyły 25 i nie przekroczyły 40 roku życia. Zapraszamy do śledzenia aktualności dotyczących spotkań na naszym profilu facebook https://www.facebook.com/ddp.gdansk/

Aby znaleźć miejsce spotkania należy wejść do kościoła, przejść stopnie ołtarza, następnie przez prezbiterium i przez drzwi z lewej strony wejść do Domu Duszpasterskiego. Można także trafić przechodząc przez furtkę w murze na ul. Pańskiej, przejść przez dziedziniec, następnie wzdłuż kościoła aż do wejścia na końcu alejki. Sala Zielona, w której spotykamy się najczęściej, znajduje się na drugim piętrze, Sala Czarna, gdzie odbywają się m.in. wykłady z cyklu DSW zlokalizowana jest na parterze.

W razie pytań zachęcamy do kontaktu: [email protected]

Terminy spotkań znajdują się w kalendarzu poniżej:

Zapraszamy!