Dominikanie Gdańsk

Bieżące informacje na temat wydarzeń i aktualnego planu tygodnia znajdziesz na profilu duszpasterstwa na  naszym profilu na FB  oraz na naszej stronie internetowej

Jak trafić do duszpasterstwa?

Jedna łódka, jedno czółenko jest bardzo niestabilne na wielkiej fali i może zostać bardzo szybko przewrócone i zatopione. Inaczej dwa złączone ze sobą czółenka – potrafią oprzeć się falom i nie tak łatwo je wywrócić. Nasze duszpasterstwo to tworzenie wspólnoty, po to, aby razem móc oprzeć się falom, po których płyniemy. Chcemy wspierać jeden drugiego, aby się nie wywrócić, nie nabrać wody i nie zatonąć. Razem utrzymamy się na największych falach. Połączone kadłuby mają jeden żagiel, który prowadzi je w jednym i tym samym kierunku. Naszym żaglem niech będzie Żagiel Duszpasterstwa, niech dmie weń wiatr tradycji i doświadczenia Dominikanów – jest to dobry wiatr, który doprowadzi nas szczęśliwie do portu, którym jest Chrystus. Katamaran to także spojrzenie w nas samych – dwa kadłuby: duch i ciało, muszą płynąć przez fale w jednym kierunku. Raz jeden z nich jest atakowany przez fale i musi go wspomóc drugi, a innym razem jest odwrotnie. Tej walki z falami i niebezpiecznymi żywiołami chcemy się uczyć w naszym Dominikańskim Duszpasterstwie Młodzieży „Katamaran”.

W niedzielę spotykamy się na mszy świętej o godz. 19:00.

W czwartki i piątki zapraszamy na spotkania o godz. 18:00.

W niedziele zapraszamy na katechezy o godz. 18:00.
Spotykamy się w naszej sali duszpasterskiej „Katamaran” (wejście od dziedzińca klasztoru).

Bieżące informacje na temat wydarzeń i aktualnego planu tygodnia znajdziesz na profilu duszpasterstwa na naszym profilu na FB.

Wszystkie spotkania są otwarte – zapraszamy!

Duszpasterzem Katamaranu jest o. Arkadiusz Wojtas

Kim jesteśmy?

Należymy do Zakonu Kaznodziejskiego i stanowimy jego świecką gałąź – obok braci dominikanów i mniszek dominikańskich. Jako świeccy dominikanie uczestniczymy w misji apostolskiej Zakonu. Nasze funkcjonowanie, zasady życia i cele opieramy na Regule Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego, zatwierdzonej przez Mistrza Zakonu. Włączenie do Zakonu odbywa się po określonym czasie formacji, poprzez złożenie profesji – najpierw trzech przyrzeczeń czasowych, składanych na okres jednego roku, a potem przyrzeczeń wieczystych. Składając profesję wieczystą zobowiązujemy się do życia według Reguły przez całe nasze życie. Zobowiązanie to wypełniamy „nie jako niewolnicy, podlegli prawu, lecz jako wolni poddani łasce” (św. Augustyn, Reguła, 8). Zgodnie z Regułą, świeccy Zakonu Kaznodziejskiego „za przykładem św. Dominika, św. Katarzyny Sieneńskiej i tych naszych przodków, którzy swoim życiem uświetnili Zakon i Kościół, wzmocnieni braterską wspólnotą dają szczególne świadectwo swojej wiary, wsłuchują się w potrzeby ludzi swoich czasów i oddają się służbie prawdy” (Reguła I, 5) Do istoty powołania dominikańskiego należy również troska o jedność chrześcijan i dialog z niechrześcijanami oraz z osobami niewierzącymi (Reguła II, 12). Filary duchowości dominikańskiej stanowią: życie wspólne, modlitwa, studium i głoszenie. Słynna dewiza Zakonu: Laudare, benedicere, praedicare [Chwalić, błogosławić, głosić] dobrze oddaje charakter naszego powołania, które wyrasta z pragnienia uwielbienia Boga oraz ze współczucia i troski o zbawienie każdego człowieka. Patronką naszej gdańskiej fraterni jest Matka Boża Zwycięska, której ikona, przywieziona do Gdańska ze Lwowa, znajduje się w ołtarzu bocznym dominikańskiego kościoła.

Nasza fraternia jest jedną z kilkudziesięciu fraterni należących do Polskiej Prowincji Dominikanów. Gromadzi ona zarówno kobiety, jak i mężczyzn, którzy żyją w małżeństwach, rodzinach lub są osobami stanu wolnego. Zgodnie ze swoimi zdolnościami i zainteresowaniami kształcimy się i pracujemy w różnych zawodach. Jako osoby świeckie realizujemy naszą apostolską misję w środowiskach, w których przebywamy i pracujemy na co dzień.

Więcej informacji na temat świeckich dominikanów na stronie:
https://swieccy.dominikanie.pl/

Z historii naszej Fraterni

Gdańska fraternia ma z pewnością długą historię. Istnieją średniowieczne zapisy świadczące o zamieszkiwaniu w pobliżu klasztoru tercjarek dominikańskich. Niestety, nie zachowały się źródła dotyczące życia tercjarzy z okresu przed II wojną światową, ale można przypuszczać, że, pomimo kasaty klasztoru dominikanów w 1834 roku, wspólnota tercjarska istniała w Gdańsku znacznie dłużej, aniżeli wspólnota zakonników. Wiemy, że w okresie powojennym wśród Polaków, osiedlających się w Gdańsku, znajdowali się przedwojenni tercjarze z Kresów Wschodnich, którzy od połowy 1945 roku zgłaszali się do dominikanów zamieszkujących już plebanię przy Kościele pw. Świętego Mikołaja. Z zapisu w kronice wiadomo, że w połowie lat siedemdziesiątych fraternia liczyła około 40 członków, a w 1987 roku dwukrotnie więcej. W roku 1995 do fraterni należało 58 osób, w tym 32 osoby miały już powyżej siedemdziesięciu pięciu lat, a pozostałe były niewiele młodsze. Z czasem fraternia zaczęła „młodnieć”. Ostatnie lata wyraźnie wskazują na wzrost powołań wśród osób w średnim wieku, szczególnie między trzydziestym a pięćdziesiątym rokiem życia.

Teraźniejszość

Obecnie [dane z grudnia 2023 roku] fraternię tworzy 36 profesów wieczystych, 7 profesów czasowych (3 osoby po trzeciej profesji, 2 osoby po drugiej profesji i 2 po profesji pierwszej) oraz 4 nowicjuszy. Do obłóczyn przygotowują się 2 postulantki. Profesi wieczyści i osoby w formacji należą do różnych parafii trójmiejskich. Niektórzy z nas mieszkają także poza Trójmiastem.

Spotkania fraterni odbywają się trzy razy w miesiącu, zgodnie z zaplanowanym na cały rok harmonogramem: są to dwie środy w miesiącu oraz ostatnia sobota miesiąca. Każde ze spotkań ma nieco inny charakter. Jedna środa w miesiącu przeznaczona jest na wspólne rozważanie Słowa Bożego. Przed Lectio Divina spotykamy się w kościele na wspólnych nieszporach o godz. 18.30 i uczestniczymy we mszy świętej o godz. 19.00. Środy to również dzień przeznaczony na formację permanentną. Podczas kolejnych spotkań wraz z asystentem o. Aleksandrem Kozą OP omawiamy tematy i lektury zaplanowane na dany miesiąc. W soboty gromadzimy się na wspólnej modlitwie: zaczynamy o godz. 9.00 od jutrzni, następnie uczestniczymy we mszy świętej odprawianej przez naszego asystenta, a po Eucharystii pozostajemy w kościele, by adorować Najświętszy Sakrament. Następnie spotykamy się na agapie. W wybrane poniedziałki i wtorki odbywa się również formacja podstawowa dla postulantów, nowicjuszy i profesów czasowych, którą prowadzi mistrzyni formacji Elżbieta Mikiciuk OPs oraz wspomagający ją formator Norbert Struciński OPs.

Raz w roku nasza fraternia uczestniczy w rekolekcjach wspólnotowych, a w okresie wakacyjnym – w dniu skupienia.

Kontakt do gdańskiej fraterni:
[email protected]

Spotkania Małżeńskie (popularnie zwane Dialogami Małżeńskimi) są ruchem rekolekcyjnym mającym na celu pogłębianie więzi małżeńskiej, pomoc w lepszym i głębszym zrozumieniu się męża i żony oraz pełniejsze doświadczenie sakramentalnego wymiaru ich związku.

W naszym klasztorze odbywają się spotkania Małej Grupy – są to spotkania przeznaczone dla małżeństw, które uczestniczyły w weekendzie Spotkań Małżeńskich i chcą pogłębić swoje doświadczenie dialogu małżeńskiego.

“Spotkania Małżeńskie” organizują weekendowe rekolekcje dla małżeństw oraz weekendowe rekolekcje dla narzeczonych (kurs przedmałżeński). Więcej informacji, terminy i zapisy na stronie gdynia.spotkaniamalzenskie.pl

Terminy spotkań Małej Grupy w roku 2024/2025:

Jak trafić do domku duszpasterskiego?
Można dojść przez furtkę od ul. Pańskiej (kliknij mapkę).

Jesteśmy grupą medytujących wspólnie chrześcijan, praktykujących zgodnie z tradycją Kościoła cichą modlitwę serca, w której uczymy się „oddychać Imieniem” i odkrywać obecność Pana Boga w nas. Nasza Grupa należy do Lubińskiej Wspólnoty Grup Medytacji Chrześcijańskiej.

Medytacja jest formą modlitwy indywidualnej, niedyskursywnej, której istotą jest trwanie w Obecności Tego, który Jest. Praktykowana we wspólnocie, pozwala doświadczyć bycia w drodze z innymi, pomagając sobie i wzajemnie się wspierając. „Choć jest odmawiana w duszy, w tajemniczy sposób promieniuje na cała wspólnotę. Według Ojców ta “mała modlitwa” jest wielkim skarbem i jednoczy wszystkich modlących się przed obliczem Chrystusa.” (Jan Paweł II, Przemówienie na audiencji generalnej 3 XI 1996 r).

Dobrym wprowadzeniem w praktykę medytacji jest poetycki tekst benedyktyna z Lubinia o. Jana Berezy:

Kiedy medytujesz, bądź jak góra
Nieruchomo osadzona w ciszy.
Jej myśli zakorzenione są w wieczności.
Nie rób niczego, siedź, bądź,
A poznasz owoce płynące z modlitwy.

Kiedy medytujesz, bądź jak kwiat,
Zawsze skierowany ku słońcu.
Jego łodyga jak kręgosłup, zawsze jest prosta.
Bądź otwarty, gotowy przyjąć wszystko bez lęku,
A nie zabraknie Ci światła w drodze.

Kiedy medytujesz, bądź jak ocean.
W swej głębi zawsze nieporuszony.
Jego fale przypływają i odpływają.
Bądź spokojny w swym wnętrzu,
A złe myśli same odejdą

Kiedy medytujesz, pamiętaj o oddechu,
Dzięki niemu człowiek stał się istotą żyjącą,
Oddech od Boga pochodzi i do Boga wraca.
Zjednocz słowo modlitwy ze strumieniem życia,
A nic od Dawcy życia cię nie odłączy.

Kiedy medytujesz, bądź jak ptak,
Śpiewający bez wytchnienia przed obliczem Stwórcy.
Jego pieśń wznosi się, jak dym kadzidła.
Niech i twoja modlitwa będzie jak gruchanie gołębia,
A nie poddasz się nigdy zniechęceniu. (…)

Kiedy medytujesz, to Jezus
Modli się w tobie do Ojca w Duchu.
Jesteś niesiony żarem Jego miłości.
Bądź jak rzeka służąca każdemu,
A przyjdzie czas, że przemienisz się w Miłość. (…)

(O. Jan Bereza, fragment Medytacja z Ojcem Serafinem )

Św. Jan Kasjan, mnich mieszkający na pustyni w IV wieku, w ten sposób streszczał naukę medytacji: „Niech dusza nieustannie trzyma się bardzo krótkiej formuły, aż wzmocniona nieprzerwanym i ciągłym jej medytowaniem, porzuci bogate i rozległe myśli i zgodzi się na ubóstwo, ograniczając się do jednego wersetu (…) W ten sposób nasza dusza dojdzie do modlitwy bez skazy, gdzie umysł nie zajmuje się już postaciami wyobraźni, nie wymawia nawet głośno słów, nie zatrzymuje się nad sensem wyrazów, lecz gdzie serce płonie ogniem, pełne jest niewysłowionego zachwytu, a w duchu panuje nienasycone pragnienie.”

Szczegółowy opis:

W trakcie wspólnych spotkań wypracowaliśmy formę inspirując się regułą praktyki w Ośrodku Medytacji Chrześcijańskiej w Lubiniu.
Cały cykl medytacyjny składa się z dwóch rund medytacji na siedząco, które trwają po 20 minut, oraz dzielącej je medytacji w ruchu.
Każdy z uczestników przed medytacją zdejmuje obuwie i staje przy wybranej przez siebie macie z poduszką lub krzesełkiem. Sesję rozpoczyna dźwięk drewnianych „klapek”, wtedy kłaniamy się i siadamy na macie wygodnie, z wyprostowanym kręgosłupem, w wybrany przez siebie sposób. Jesteśmy zrelaksowani, ale uważni. Oddychamy naturalnie, spokojnie, wzrok dobrze jest skierować na podłogę przed sobą. Każdy z uczestników powtarza w myśli proste, wybrane przez siebie, modlitewne wezwanie. W naszej grupie, za praktyką lubińską, proponujemy formułę modlitewną: „Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem”, czyli klasyczną wersję wezwania Modlitwy Jezusowej. Mogą to być także inne słowa np.: “Maranatha”, „Jezu ufam Tobie”, „Jezus”.
Powracamy do wezwania za każdym razem, gdy pojawią się rozproszenia. Powtarzamy wezwanie w rytm swojego oddechu – wdech jako przyjmowanie obecności i miłości Bożej, wydech jako oddawanie tego wszystkiego co ludzkie Bogu. Na wdechu wypowiadamy w myślach słowa: „Panie Jezu Chryste, Synu Boży” a na wydechu: „zmiłuj się nade mną, grzesznikiem”. Jednak nie koncentrujemy się na rytmie, pozwalamy, aby rozwinął się naturalnie.
Medytacja rozpoczyna się krótkim tekstem wprowadzającym w ciszę, po nim następuje uderzenie w gong, który oznacza rozpoczęcie pierwszej rundy medytacji.
O rozpoczęciu medytacji w ruchu informuje nas podwójne uderzenie w gong. Przechodząc do medytacji w ruchu wstajemy, robimy ukłon i stajemy w równych odstępach od siebie. Na dźwięk klapek idziemy w rytm oddechu. Utrzymujemy tę samą dyscyplinę i koncentrację, co w czasie siedzenia. Gdy usłyszymy dźwięk klapek szybszym krokiem wracamy na miejsce – stając przy swojej macie. Po ponownym usłyszeniu dźwięku klapek kłaniamy się i siadamy. Uderzenie w gong informuje nas o rozpoczęciu drugiej rundy medytacji. Na zakończenie medytacji siedząc wypowiadamy szeptem Ojcze nasz i kłaniamy się na stojąco.

Opis medytacji w ruchu oraz wprowadzenia w praktykę o. Maksymiliana Nawary OSB można znaleźć w poniższych linkach:
Wprowadzenie do medytacji chrześcijańskiej – film
Medytacja w ruchu – film
Wprowadzenie w praktykę medytacji – tekst

Kontakt z nami:

Do wspólnej medytacji zapraszamy w każdą środę o godz. 19:45 w kościele św. Mikołaja w Gdańsku. Medytacja odbywa się w prezbiterium Kościoła lub w zakrystii, gdy w kościele robi się zimno. Dobrze jest być trochę przed godz. 19:30, ponieważ kościół jest zamykany po Mszy Św. Do prezbiterium można wejść przez kościół lub przez furtkę od ul. Pańskiej i kierować się  wzdłuż parkanu aż do domku duszpasterskiego. Następnie przez domek należy wejść do prezbiterium. Osoby, które przyjdą później niestety nie dostaną się do środka.

Jeżeli chcesz dołączyć do grupy lub masz jakieś pytania napisz na adres:
[email protected]

Koordynatorem grupy jest Agnieszka Siewierska.
Opiekę duszpasterską nad grupą medytacyjną sprawuje o. Jacek Truszczyński OP.

Jak trafić do domku duszpasterskiego? Kliknij mapkę!

Proponowana literatura przybliżająca praktykę medytacji:

1. Maksymilian Nawara OSB, Oddychać Imieniem – o medytacji chrześcijańskiej, Wydawnictwo W Drodze, Poznań 2017

2. Maksymilian Nawara OSB, Dariusz Hybel, Medytacja. Droga Miłującej Obecności, Opactwo Benedyktynów, Lubiń 2019

3. Szymon Hiżycki OSB, Modlitwa Jezusowa – bardzo krótkie wprowadzenie, Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, Kraków 2016

4. Anonim, Obłok niewiedzy, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2001.

5. Franz Jalicas SJ, Rekolekcje kontemplatywne, Wydawnictwo WAM.

6. Jan M. Bereza OSB, Medytacja z Ojcem Serafinem, Wydawnictwo W drodze.

7. Thomas Keating, Otwarty umysł, otwarte serce, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2004.

8. Wilfrid Stinissen OCD i Mnich Prawosławny, Imię Jezus jest w tobie. O modlitwie nieustannej,  Wydawnictwo W drodze, Poznań 2002.

9. Opowieści pielgrzyma, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2005

Spotkania Bractwa

Serdecznie zapraszamy na spotkania Bractwa Różańcowego, którego charyzmatem jest modlitwa. Spotkania, które mają charakter formacyjny odbywają się w następujące soboty:

7 czerwca 2025

2 sierpnia 2025

6 września 2025

4 października 2025

7 października – Uroczystość Matki Bożej Różańcowej

8 listopada 2025

13 grudnia 2025

Spotkania rozpoczynają się o godzinie 11:30 od nabożeństwa różańcowego w kościele, o 12:00 msza św. w kościele oraz spotkanie po mszy w Sali Pomarańczowej. Obecnie na spotkaniach Bracrtwa wspólnie czytamy teksty Świętego Augustyna.

Trochę historii

Tradycja ustanowienie Bractwa Różańcowego przypisuje św. Dominikowi. Miał on z natchnienia Matki Bożej stworzyć zarówno nabożeństwo różańcowe, jak i założyć pierwsze Bractwo, które początkowo nazywane było Braterstwem Maryi, Bractwem Zwiastowania Matki Bolesnej lub też Bractwem Zwiastowania Matki Bolesnej i św. Dominika. Pewnym i udokumentowanym momentem początku Bractw Różańcowych jest jednak dopiero wiek XV i osoba bł. Alaina de la Roche, apostoła modlitwy różańcowej, który w 1470 roku, w Dounai, założył pierwsze Bractwo. O Bractwie tym, oprócz daty powstania, nie mamy żadnych wiadomości. Lepszą podstawę źródłową posiada pierwsze Bractwo Różańcowe, które powstało w Kolonii w święto Narodzenia Najświętszej Marii Panny, 8 września 1475 roku.

Najstarsze wspólnoty w Polsce powstały bardzo niedługo potem: we Wrocławiu – w 1481 r., w Krakowie – 1484 r., w warszawskim konwencie św. Jacka – 1604 r., w Gidlach – 1616 r. i w Poznaniu – 1630 r. Od początku opiekę nad Bractwami sprawowali dominikanie. Także prawo do ich zakładania posiadał wyłącznie generał dominikanów lub zakonnicy przez niego delegowani. Do 1589 roku Bractwa istniały tylko przy konwentach Zakonu Kaznodziejskiego. Dopiero później – po spełnieniu odpowiednich warunków – Bractwa mogły powstawać także przy parafiach diecezjalnych.

«Zastanawia mnie to – zwierzył się w jednej ze swoich homilii ks. Jan Twardowski – że św. Dominik wprowadził modlitwę różańcową jako narzędzie walki z albigensami, a więc z błędami ludzkiego rozumu. Błędom ludzkiego rozumu przeciwstawił nie modlitwę intelektualną, ale modlitwę wyobraźni i serca – bo różaniec budzi wyobraźnię i serce. Wyobraźnię budzi wtedy, gdy zapowiadamy tajemnice i oglądamy je, jakbyśmy oglądali Ewangelię świętą z obrazkami. Serce budzi wtedy, gdy stale, cierpliwie i serdecznie pozdrawiamy Matkę Bożą. Nigdy się z Nią nie żegnamy, tylko zawsze pozdrawiamy, nawet wtedy, gdy idzie do nieba, mówimy: Zdrowaś, Maryjo».

Osoby, które przez modlitwę różańcową wspierają apostolską działalność dominikanów, mają udział we wszystkich dobrach duchowych Zakonu i wszystkich Bractw Różańcowych na całym świecie. Za zmarłych członków Bractwa każdy klasztor dominikański na całym świecie odprawia w dniu 5 września Mszę św., a wszyscy dominikanie raz w tygodniu odmawiają Różaniec i codziennie – psalm 130.

Jak stać się członkiem Bractwa?

Do wspólnoty Bractwa Różańcowego należą osoby, które podjęły decyzję odmawiania w ciągu tygodnia dowolnie wybranych piętnastu tajemnic różańcowych. Istotną sprawą jest modlitwa za wszystkie Bractwa Różańcowe na całym świecie i za Zakon Dominikański. Można się także modlić we wszystkich innych intencjach Kościoła, intencjach osobistych, a także intencjach innych wspólnot różańcowych, na przykład Żywego Różańca. Czas i miejsce nie mają znaczenia. Decyzja o przystąpieniu do wspólnoty modlitewnej odnotowana zostaje w Księdze Bractwa.

Wszystkich pragnących wstąpić do Bractwa Różańcowego działającego przy naszym kościele i wspierać swoją modlitwą apostolską działalność gdańskich dominikanów zapraszamy na comiesięczne spotkania

“Przypatrzmy się modlitwie różańcowej. Jest to modlitwa paradoksalna. Zanosi się w niej bardzo wiele słów, ale jej niejako założeniem jest to, żeby nie mówić w niej do Boga ani jednego słowa tylko od siebie. Święte słowa Modlitwy Pańskiej i Pozdrowienia Anielskiego mają nas wyciszyć i stworzyć atmosferę sprzyjającą temu, żebyśmy mogli głęboko usłyszeć to, co sam Bóg ma nam do powiedzenia. Przy czym podczas tej modlitwy staramy się wsłuchiwać w rzeczy najważniejsze, jakie kiedykolwiek Bóg powiedział ludziom”. – o. Jacek Salij OP

Więcej o Bractwach Różańcowych i ich historii na stronie internetowej o Różańcu.

Dominikańskie Duszpasterstwo Postakademickie to propozycja dla osób, które pragną dzielić się wiarą, poglądami, talentami, zainteresowaniami i po prostu swoją obecnością z innymi. Nasza działalność oparta jest na spotkaniach formacyjnych, które odbywają się w poniedziałki lub czwartki wieczorem. W tym roku podjęliśmy się wspólnego rozważania ewangelii w formie Lectio Divina oraz dwóch cyklów spotkań tematycznych – o duchowości dominikańskiej i wierze na podstawie pism Ojców Kościoła. Oprócz nich możliwe jest zaangażowanie w ramach grup funkcyjnych:

Grupa św. Dominika – organizuje różne przestrzenie integracji, spotkań, spędzania wolnego czasu,

Grupa św. Mikołaja – dzięki swojej działalności wypełnia charyzmat parafii św. Mikołaja – niesienie pomocy innym, angażuje duszpasterstwo w szereg inicjatyw charytatywnych, np. Jarmark św. Mikołaja,

Grupa św. Tomasza – organizuje cykliczne wykłady w ramach Dominikańskiej Szkoły Wiary, podczas których podejmowane są zagadnienia dotyczące wiary, filozofii, teologii, etyki, życia społecznego,

Grupa św. Katarzyny – dba o liturgię, w której uczestniczy duszpasterstwo oraz proponuje rożne formy modlitwy wspólnotowej.

Do grup i na spotkania formacyjne można dołączyć w dowolnym, wybranym przez siebie momencie.

Spotkania dedykowane są osobom, które ukończyły 25 i nie przekroczyły 40 roku życia. Zapraszamy do śledzenia aktualności dotyczących spotkań na naszym profilu facebook https://www.facebook.com/ddp.gdansk/

Aby znaleźć miejsce spotkania należy wejść do kościoła, przejść stopnie ołtarza, następnie przez prezbiterium i przez drzwi z lewej strony wejść do Domu Duszpasterskiego. Można także trafić przechodząc przez furtkę w murze na ul. Pańskiej, przejść przez dziedziniec, następnie wzdłuż kościoła aż do wejścia na końcu alejki. Sala Zielona, w której spotykamy się najczęściej, znajduje się na drugim piętrze, Sala Czarna, gdzie odbywają się m.in. wykłady z cyklu DSW zlokalizowana jest na parterze.

W razie pytań zachęcamy do kontaktu: [email protected]

Terminy spotkań znajdują się w kalendarzu poniżej:

Zapraszamy!