RELACJE Z UROCZYSTOŚCI:
Film: https://www.youtube.com/watch?v=MXYQBlzAuZA
Galeria fotografii: https://www.facebook.com/media/set/?vanity=Dominikanie.Gdansk&set=a.299165822700732
Słowo Matki Generalnej na rozpoczęcie mszy św. jubileuszowej 17 czerwca 2023 roku: https://gdansk.dominikanie.pl/2023/08/slowo-matki-generalnej-na-rozpoczecie-jubileuszu-siostr-dominikanek-w-gdansku/
Transmisja sesji naukowej: https://www.youtube.com/watch?v=lofNc8FZvGA
WYDARZENIA
17 czerwca 2023 (godzina 12:00) – uroczysta msza św. pod przewodnictwem arcybiskupa metropolity gdańskiego Tadeusza Wojdy SAC
*
16 czerwca 2023 (14:00-17:00)
Oblackie Centrum Edukacji i Kultury, ul. Elżbietańska 9
14.00 – 17.30 – Sesja naukowa poświęcona historii Sióstr Dominikanek w Gdańsku
dr hab. Piotr Semków – „Wolne Miasto Gdańsk 1920-1939”
ks. Kanonik dr Leszek Jażdżewski – „Kościół w Wolnym Mieście Gdańsku”
s. Kazimiera Korzeniewska OP – „Dominikanki w 20-leciu międzywojennym”
przerwa
Elżbieta Grot – „Losy Dominikanek w czasie II wojny światowej”
dr Daniel Gucewicz – „Powrót Dominikanek do Gdańska i ich praca w okresie komunizmu”
*
28 listopada 2022 – w kościele św. Mikołaja celebrowano Eucharystię w intencji kapłanów, którzy w ciągu 100-letniej historii obecności sióstr dominikanek współpracowali ze Zgromadzeniem Sióstr św. Dominika. Zmarłych polecono w modlitwie o chwałę nieba, a dla żyjących księży wypraszano potrzebnych darów Ducha Świętego.
HISTORIA
Historia obecności Sióstr ze Zgromadzenie św. Dominika w Gdańsku rozpoczyna się 28 marca 1923 kiedy to prezes Gdańskiej Macierzy Szkolnej, dr Franciszek Kubacz zwrócił się z prośbą do Kunegundy Arndt, przeoryszy generalnej dominikanek w Wielowsi o przysłanie czterech polskich sióstr do pracy w ochronkach dla dzieci polskich. Do 29 marca 1923 do Gdańska przybyły Helena Karaśkiewicz (siostra Sybilina), która zaopiekowała się ochronką przy Poggenpfuhl (ul. Żabi Kruk) i przebywała w Gdańsku do 1925, Maria Gallus (siostra Tomazja), która przebywała w Gdańsku do 1935 i początkowo opiekowała się ochronką we Wrzeszczu, Prakseda Gallus (siostra Hiacynta), w Gdańsku do 1925, opiekująca się ochronką w Oliwie i Julia Konieczna (siostra Waleria), w Gdańsku do 1925, konwerska. Liczba ochronek powiększała się z każdym rokiem, w 1939 było ich łącznie 15. Dominikanki objęły opieką polskie dzieci w wieku 3–6 lat, ucząc je polskiego patriotyzmu przy okazji pogadanek o tematyce religijnej, historyczno-narodowej i przyrodniczej oraz przy nauce śpiewu. Ochronki działały w budynkach należących do rządu polskiego, wynajmowanych bądź specjalnie na ten cel budowanych.
Początkowo dwie z pierwszych przybyłych dominikanek zamieszkały u Franciszka Kubacza przy Poggenpfuhl 11 (ul. Żabi Kruk), dwie kolejne u Apolonii Ogryczak przy Poggenpfuhl 5. Od września 1923 zajmowały wyremontowany barak mieszczący klasztorek, kaplicę i przedszkole na dziedzińcu Gimnazjum Polskim przy Am Weißen Turm 1 (ul. Augustyńskiego), od 1933 – po przeniesieniu Dyrekcji Kolei do Torunia – zajęły jedno z bocznych skrzydeł budynku przy Am Olivaer Tor 2–4 (ul. Dyrekcyjna). Po wybuchu II wojny światowej w 1939 dominikanki usunięto z budynku, a prowadzone przez nie ochronki zamknięto. Za sprawą biskupa gdańskiego Carla Marii Spletta znalazły schronienie w Oliwie – w tamtejszym domu zakonnym sióstr elżbietanek. Część dominikanek wyjechała do Generalnego Gubernatorstwa.
Po 1945 roku w zamian za utraconą przedwojenną siedzibę siostry otrzymały kamienicę przy ul. Świętojańskiej 49 (tzw. Dom Zachariasa Zappio), którą odbudowały i uczyniły swoją siedzibą aż do 2009. W dalszym ciągu zajmowały się pracą katechetyczną, wspomagały pracę parafii św. Mikołaja prowadzoną przez dominikanów, organizowały rekolekcje dla dziewcząt. W 2009 roku budynek sprzedany i przekształcony w hostel, a siostry przeniosły się do domu zakonnego na Wzgórzu Mickiewicza, przy ul. Maryli 43. [SK – za Gedanopedia]
