Krótkie jubileuszowe słowo rozpocznę i zakończę wersetem psalmu 89: „O łaskach Pana będę śpiewał na wieki. Twą wierność będę głosił moimi ustami przez wszystkie pokolenia”.
Serdecznie pozdrawiam wszystkich zgromadzonych na Jubileuszowym dziękczynieniu w100-lecie posługi sióstr dominikanek w Gdańsku. Jubileusz zawsze jest czasem zbierania owoców. Dzieje dominikanek w Gdańsku rozpoczęły się od pobytu dr. Franciszka Kubacza – działacza polonii gdańskiej – w Skarszewach. Tam poznał siostry ze Zgromadzenia Sióstr św. Dominika, założonego w 1861 r. przez matkę Kolumbę Białecką, które w Skarszewach prowadziły ochronkę dla dzieci oraz opiekowały się chorymi. Przedstawiciele polonii gdańskiej widzieli konieczność zorganizowania opieki nad dziećmi w wieku przedszkolnym, by ochronić je przed grożącą im germanizacją. W związku z tym dr Kubacz w marcu 1923 r. poprosił przełożoną generalną Zgromadzenia – m. Kunegundę Arndt – o przysłanie do Gdańska sióstr, które podjęłyby pracę w gdańskich ochronkach. W ten sposób pod koniec kwietnia 1923 cztery pierwsze dominikanki: S. M. Sybilina Karaśkiewicz, s. M. Tomazja Galus, s. M. Hyacynta Galus i s. M. Waleria Konieczna przyjechały do Wolnego Miasta Gdańska. Praca sióstr, wspomagana przez Polaków z Wolnego Miasta Gdańska, przynosiła piękne owoce. Mieliśmy wczoraj okazję zgłębić te doniosłe karty naszej historii. Niech Dobry Bóg będzie uwielbiony za ten świetlany początek, za wszystkie osoby, które wówczas dały świadectwo wiary i zaufały Bożej Opatrzności, że skromny zasiew czterech pierwszych sióstr będzie owocował przez stulecie.
W klimacie radości, entuzjazmu, ale także w cieniu krzyża podejmowały siostry działalność apostolską, pedagogiczną i patriotyczną zgodnie z charyzmatem jaki wyznaczyła Zgromadzeniu Czcigodna Sługa Boża Matka Kolumba Białecka – Założycielka. Dziękujemy naszej Matce, że przekazała nam charyzmat stale aktualny w Kościele, a jest nim troska o najbardziej potrzebujących. Dziękujemy za podejmowaną przez siostry działalność. Uwielbiamy dziś Boga za to, czego w swej Opatrzności dokonywał i nadal dokonuje w sercach i życiu tych, do których nas tutaj posyła. Dzięki życzliwości duchowieństwa, władz miasta, osób świeckich stale możemy tu posługiwać i nieustannie jesteśmy inspirowane do nowego sposobu myślenia, odczytywania aktualnych potrzeb apostolskich i do patrzenia z nadzieją w przyszłość.
Dziękujemy Bogu za każdą siostrę, która w tym miejscu pełniła Jego wolę. W szczególny sposób teraz w Bogu przyzywam Was Kochane Siostry, które jesteście już w Jego domu. Weszłyśmy w Wasz trud, możemy iść dalej dzięki Wam. Orędujcie za nami. Wspominamy Was drodzy kapłani – niech w Królestwie nieba Chrystus nagrodzi Waszą dobroć i duszpasterską troskę o życie sióstr. Dziękujemy za wszystkich zmarłych Dobroczyńców, za zmarłych drogich parafian i współpracowników. Wy już jesteście zanurzeni na wieki w Miłości Ojca, dlatego wierząc w obcowanie świętych, prosimy, byście wstawiali się za nami, by zachować dziś ewangeliczną świeżość i by klasztor gdański nadal cicho mówił światu, że Bóg jest miłością. Jubileuszowa refleksja każe nam także prosić Boga i Was tu zgromadzonych o miłosierdzie i wybaczenie nam grzechów i słabości przeszłych i obecnych. Zdajemy sobie sprawę, że na przestrzeni tak długiego czasu nie zawsze byłyśmy świadkami wiary i miłości. Logika chrześcijańskiej drogi jest taka, że jedni są mocni świętością drugich. Mogą też być słabi słabością drugich. Dlatego, jeśli nie ukazywałyśmy piękna i dobroci Boga prosimy o wybaczenie.
„Błogosławiony lud, który umie się cieszyć i chodzi Panie w blasku Twojej obecności” (ps.89).
Jubileusz to nie tylko czas powrotu do przeszłości, ale pokorna otwartość na nowość, na życie dziś, tu i teraz. Wiemy, że jeżeli pozwolimy się prowadzić Duchowi Świętemu – On powiedzie nas ku przyszłości w sposób po ludzku nieprzewidywalny.
Raz jeszcze dziękując Wszystkim, życzę radości świętowania. Bardzo proszę Czcigodnego Księdza Arcybiskupa o przewodniczenie dziękczynnej Eucharystii.
/ s. Aleksandra Zaręba OP, Matka Generalna Zgromadzenia Sióstr św. Dominika
