W roku 2020 przeprowadzono prace konserwatorskie przy zabytkowym obrazie średniowiecznego dominikanina – Świętego Wincentego Ferreriusza. Obraz pochodzi znajduje się w zakrystii naszego kościoła.

Prace zrealizowano dzięki wsparciu Fundacji LOTTO im. Haliny Konopackiej.

Prace konserwatorskie przyczyniły się do naprawy i zabezpieczenia struktury obrazu wraz z ramą i jednocześnie przywrócenia jego walorów. Obraz został starannie oczyszczony z warstw powierzchniowych, usunięte zostały wadliwe reparacje i kity założone po wojnie, a także warstwy werniksu i retuszy. Naprawione zostały deformacje i pęknięcia płótna. Uzupełniono ubytki i warstwy malarskie. Koszt prac wyniósł ponad 13.000 zł.

Już wstępnie prace pozwoliły na rozpoznanie autora obrazu i uściślenie czasu jego powstania, informacje te do tej pory nie były znane. Na obrazie odczytano podpis: “Jabłoński mal 1836”. Jest to niezwykle cenna informacja, gdyż do tej pory dokumentacja konserwatorska wskazywała czas powstania obrazu na koniec XVIII wieku.
Przyjmując, że autorem obrazu jest Marcin Jabłoński (1801-1876), który działał przede wszystkim we Lwowie, to wydaje się, że obraz ten pierwotnie znajdował się we lwowskim klasztorze dominikanów. Klasztor ten bracia musieli opuścić tuż po zakończeniu II wojny światowej, a najcenniejsze przedmioty przewieźli do innych klasztorów.

W zakrystii znajduje się jeszcze jeden obraz o bardzo zbliżonym warsztacie, prezentujący także dominikańskiego patrona, Świętego Tomasza z Akwinu. Zatem w naszym kościele znajduje się mała kolekcja lwowskiego artysty.

Również kroniki klasztorne potwierdzają, że ze Lwowa do Gdańska trafiły obrazy Świętego Wincentego i Świętego Tomasza z Akwinu.

Marcin Jabłoński urodził się w 1801 roku koło Rzeszowa, zmarł we Lwowie w 1876 roku, był malarzem i litografem. Samouk, kształcił się, kopiując obrazy w galeriach Warszawy, Krakowa i Wiednia. W 1820 zamieszkał we Lwowie, gdzie wkrótce zdobył duże uznanie jako portrecista. Pracował również dla kościołów, szczególnie lwowskich, malując i odnawiając zarówno obrazy ołtarzowe, jak i polichromie. W 1848 roku otrzymał pozwolenie na prowadzenie zakładu litograficznego. W czasie powstania styczniowego w 1863, Jabłoński stracił żonę i dwóch synów. W tym samym roku sprzedał zakład i wyjechał ze Lwowa wykonując prace restauratorskie dla potrzeb cerkwi i kościołów. W 1876 na krótko przed śmiercią powrócił do Lwowa.

Święty Wincenty Ferreriusz urodził się 23 stycznia 1380 roku w Walencji, jego ojciec Guillermo pełnił urząd notariusza. Miał dwóch braci i trzy siostry. Jego brat Bonifacio przetłumaczył Biblię na język kataloński, która została wydana drukiem w Walencji w 1478 roku.

Młody Wincenty pobierał naukę w szkole miejskiej w Walencji, habit św. Dominika przyjął w tamtejszym klasztorze w 1367 roku. Studiował w m.in. w Barcelonie i Tuluzie.
Był wykładowcą logiki, od 1394 do 1399 spowiednikiem antypapieża Benedykta XIII (opuścił go, kiedy nie udało mu się nakłonić go do rezygnacji). Po ciężkiej chorobie na którą zapadł 1398 roku został wędrownym kaznodzieją, przemierzał Europę głosząc Ewangelię. Był jednym z najbardziej znanych kaznodziejów średniowiecza.
Legenda głosi, że choć zawsze głosił w języku walenckim, był rozumiany przez Basków, Lombardczyków, Piemontczyków, Włochów, Francuzów.
Jest autorem modlitwy do Anioła Stróża: “Aniele Boży, stróżu mój, mnie Tobie z dobroci Boskiej poleconego strzeż rządź i kieruj. Amen”.

Zmarł w Bretanii w Wielką Środę 5 kwietnia 1419 roku, wracając z misji podjętej w Anglii, gdzie przebywał na zaproszenie króla. Jego pogrzeb był wielką manifestacją. Przez trzy dni jego ciało było wystawione w katedrze, zanim je złożono między chórem a głównym ołtarzem. Niebawem też odbył się proces kanonizacyjny sługi Bożego. Komisja papieska przebadała 873 cuda. Papież Kalikst III 29 czerwca 1455 zezwolił na jego kult, a papież Pius II w trzy lata potem dokonał jego formalnej kanonizacji (1458). Jego relikwie zostały w czasie rewolucji francuskiej sprofanowane, ale nie zniszczone. Znajdują się w katedrze w Vannes, a także w Walencji.

Jest patronem dobrego małżeństwa, dobrej śmierci, murarzy, hydraulików.W zakonie dominikańskim w imię św. Wincentego udzielało się specjalnego błogosławieństwa chorym i poświęcało się dla nich wodę.
W I poł. XIX wieku Święty Wincenty ponownie zyskał na popularności w Kościele w Europie z uwagi na przyzywanie jego wstawiennictwa podczas epidemii cholery, której kolejna fala miała miejsce w 1936 roku m.in. Lwowie. W tym czasie jego wstawiennictwu przypisywano opanowanie epidemii w Neapolu.
Papież Franciszek w 2018 roku podczas spotkania z księżmi z Hiszpanii zaproponował Świętego Wincentego jako nowego patrona dla prezbiterów.

Zapraszamy także to wysłuchania audycji o zakończonej konserwacji autorstwa red. Marzeny Bakowskiej w Radiu Gdańsk:

https://radiogdansk.pl/kultura-i-rozrywka/item/120780-koniec-konserwacji-obrazu-sw-wincentego-uwieczniony-na-nim-kaznodzieja-pomogl-mieszkancom-neapolu-w-epidemii-posluchaj?fbclid=IwAR1YxTJ7RXVtcdBlBO_7gAPiuJsAHHpf8pe9czOQ7EHgpI47AgpGPmd9F1Q